Προσευχή εκ βαθέων

 

- Κύριε, δέξου με, σαν ελεύθερο πρόσωπο, σαν απόμαχο ικέτη, στο εύδρομο σκάφος της εσπερινής Δόξης σου.
Αρνούμαι κάθε πρόθεση, σκέψη ή πράξη, που αντίκειται στην Αγάπη σου.

Αρνούμαι σταθερά να βιώσω απέλπιδες ενοχές, δέομαι ξανά και ξανά και γονυπετής επιμένω, ανάπλασε με, όσο κι αν υπήρξα δύστροπος, καταθέτω με χαρά και πόνο, την βαθιά λύπη μου για την αμαρτωλότητα μου· την απεριόριστη λύπη για την χαμένη μου ζωή – για την ευκαιρία που είχα να ζήσω τα προβλήματα που με γονάτισαν, τον ανήλεο πόλεμο του πονηρού με τις χίλιες προφάσεις, την αθλιότητα που με περιέβαλε και εισχωρούσε στο ασυνείδητο εγώ μου, χωρίς αντίδραση από μέρους μου, το καθημερινό άγχος και τις σκοτεινές απωθήσεις, να τα ζήσω χωρίς πικρία και ανάξιους λογισμούς -αλλά με χαρά κι ευχαριστία για την πνευματικότητα που εστιάζει στην ωραιότητα και στην αρμονία, στο πρίσμα αγάπης που διαθλά το φως της ειρήνης σου- και δεν το έπραξα.

Κύριε, επίτρεψε μου να κάνω πράξη την εύλογο διάκριση της κάθε μου προαίρεσης και να δεχθώ την ύστατη στιγμή, την συνύπαρξη ταπείνωσης και ισχυρής βούλησης στο θέλημα σου, ταπείνωσης και πληρότητας προσώπου στο όνομα σου, ταπείνωσης και γενναιότητας φρονήματος – ενίσχυσε με Κύριε, με ακτίνα χάριτος στην αδυναμία μου.

Κατανοώ, πως τότε μόνο θα αξιωθώ την χαρά της απελευθέρωσης της ύπαρξης μου, την ταπεινή μου μέθεξη στη σχέση αλήθειας και ζωής, όταν δεχθώ αμετάκλητα στη βούληση μου, το δικό σου θέλημα – όταν η συνειδητή ένταξη του πνεύματος μου στο ιερό σώμα της Εκκλησίας Σου, θα με καταστήσει κοινωνό της αγαθότητας σου – με βαθιά θλίψη αισθάνομαι Κύριε, ανέτοιμη την καρδιά μου να σε δεχθεί, όμως δέξου εσύ την αδυναμία μου και μετάπλασε την στην αγάπη σου, μετάπλασε μας Κύριε, στην Αγάπη Σου…

Την πάσαν ελπίδα μου, εις Σε ανατίθημι, Πάναγνε Θεοτόκε,
Παναγία Δέσποινα, Γλυκυτάτη Μητέρα, Υπερτάτη Μεσήτρια,
φύλαξον ημάς υπό την Σκέπην Σου!       

«Πάντων θλιβομένων η χαρά, και αδικουμένων προστάτις,
και πενομένων τροφή, ξένων τε παράκλησις, και βακτηρία τυφλών,
ασθενούντων επίσκεψις, καταπονουμένων σκέπη και αντίληψις,
και ορφανών βοηθός, Μήτερ του Θεού του Υψίστου,
Συ Υπάρχεις Άχραντε σπεύσον,
δυσωπούμεν ρύσασθαι τους δούλους σου.»

 

2φΑ

                                                

Share