Ευαισθησία και Συγκίνηση

 

Όπου υπάρχει και μια σταγόνα συγκίνησης, Κύριε, είναι ίδια η αίσθηση της παρουσίας σου, είσαι φανερά παρών εκεί.
Είναι η ακατάλυτη αίσθηση της αγάπης, που καρτερεί και λαχταρά, υπομένει την αβάσταχτη τρυφερότητα της προσφοράς και καρποφορεί στην μεγαλοψυχία της ταπείνωσης.
Ποτάμι η αγάπη σου, Κύριε, ποτίζει την καθημερινότητα μας με πηγαίο νερό αθανασίας και ανανεώνει με πρωινή δροσιά τις ψυχές μας…

Όμως πονά· ναι, η αγάπη πονά – είναι το πιο άμεσο, οικείο και προσωπικό στοιχείο στην ψυχή μας, αλλά με τ’ ακροδάχτυλα της ζωντανεύει επίμονα τις μελωδίες της πάνω στις πιο ευαίσθητες χορδές μας.

Αναμοχλεύει στο απαλό άγγιγμα της όλα τα τραύματα και τις πληγές, όλες τις απούσες στιγμές, όλες τις ιδανικές προσεγγίσεις και τις αποκαλυπτικές αλήθειες που μας σφράγισαν την καρδιά, και κυλώντας μαζί της προς την μεγάλη θάλασσα του αιώνιου, μας συγχρωτίζει σε έναν χορό αδιάκοπο, μας στροβιλίζει σε μια αέναη μέθεξη στη θυσιαστική της ολοκλήρωση κι έτσι μας ωριμάζει και μας εξαγνίζει. ….

 

2φΑ

                                                                 

Share