"Σπίτι χωρίς σκεπή "

 

Νίκος Καββαδίας  -  "Θυμάμαι κάποιο φίλο μου ψαρά..."
[από τα Ανένταχτα σε κάποια συλλογή, ποιήματα του]

Θυμάμαι κάποιο φίλο μου, έναν ωχρό καμπούρη
στο μακρινό μου το χωριό που έκανε τον ψαρά.
Πολλές φορές ψαρεύαμε μαζί, κι αυτός ξεχνιόταν
με τα κουπιά στα χέρια του κοιτώντας τα νερά...

Κ' ήταν μακριά τα χέρια του σαν τα κουπιά που εκράτει
και μια σχισμένη ναυτική εφόραγε στολή.
Έμενε ώρες σιωπηλός κι ακίνητος σα σφίγγα
κι έπειτα ως νάταν μοναχός αρχίναε να μιλεί.

Δε μίλαε για ναυάγια δεν έλεε για φουρτούνες
ή για κυρές της θάλασσας με ουρά και με φτερά,
γι' απλά εμιλούσε πράμματα και για συνηθισμένα
που όμως στο στόμα του αυτουνού γινόνταν θλιβερά.

Είχε μια βάρκα έτσι μικρή που μόλις τον χωρούσε
και που την έλεε μοναχός «σπίτι χωρίς σκεπή».
Ο κόσμος τον επείραζε, αυτός αδιαφορούσε.
Ίσως δεν ήξερε ο φτωχός τον πόνο του να πει.

Πολλές φορές τον άκουγα βραχνά να τραγουδάει
ένα τραγούδι ερωτικό μαζί και ναυτικό
και μου φαινόταν πως σ' αυτά τ' αρρωστημένα στήθη
κρυβόταν κάποιο θλιβερό μεγάλο μυστικό.

Και μια βραδιά τον βρήκανε μες τη μικρή του βάρκα
με τα μικρά τα μάτια του κλειστά για πάντα πια...
Θυμάμαι κάποιο φίλο μου ψαρά που αφηρημένος,
τα καθαρά κύτταε νερά και κράτταε τα κουπιά.

 

2φΑ

                                                       

Share