"Αλλαγή χρόνου και χώρου "

 

-  Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς
[Από το βιβλίο του «ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ»]

 
Όταν από τον χρόνο αφαιρεθεί ή αμαρτία και ο θάνατος, τότε ο χρόνος γίνεται ένα θαυμάσιο προοίμιο στη θεία αιωνιότητα, μία έξοχη εισαγωγή στη θεανθρωπότητα, σύμφωνα με τον παναληθινό λόγο του Αιωνίου, του Θεανθρώπου:
«Ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωάν. 6,47).

Η πικρία του χρόνου προέρχεται από τον θάνατο και την αμαρτία και γίνεται γλυκύς ο χρόνος με την αθανασία και την αναμαρτησία.
Χωρίς τον Χριστό, τον Μόνο Παντοδύναμο, ο χρόνος είναι ένα βαρύ φορτίο.
Μαζί Του γίνεται ελαφρό.

Αλλά και ο παράδοξος δίδυμος αδελφός του χρόνου, ο χώρος, με ό,τι περικλείει μέσα του, και αυτός με όλο το βάρος του πιέζει και συντρίβει τον άνθρωπο.
Φοβερό λοιπόν και τρομακτικό είναι το φορτίο του ανθρώπου· βαρύς και ακανθώδης ο ζυγός του.

Μόνον με τη βοήθεια του πανάγαθου και παντοδυνάμου Θεανθρώπου ο ζυγός αυτός γίνεται «χρηστός» και το φορτίο «ελαφρόν». Κατά τον αληθινό λόγο της Αλήθειας:
«Ο ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστί» (Ματθ. 11,30).  ….   ....

Ο σαρκωθείς Θεός Λόγος είναι και το νόημα, και η λογικότητα, και ο παράδεισος για το ανθρώπινο είναι.
Κάθε τι το αντί-λογικό και ά-λογο είναι συγχρόνως παράλογο και ανόητο.
Και αυτό είναι εκείνο που δημιουργεί στον άνθρωπο σατανικές διαθέσεις, οι οποίες μετατρέπουν τη ζωή του σε κόλαση.

 

pigizois

pC – 2fA

                                                                       

Share