Κώστας Τσιρόπουλος
- Για την τρυφερότητα
«... Γιατί ο έρωτας είναι πάθος προσφοράς και ζήτησης,
σφοδρής επιθυμίας και ολοκληρωτικής παροχής,
πάθος απορρόφησης και πλήρους ανάταξης της ύπαρξης.
Ολόκληρος ο άνθρωπος μεταμορφώνεται σ' ένα συν-φέρον.
Η τρυφερότητα αντίθετα, ούτε «ζητεί τα εαυτής»,
ούτε και προσφέρει πέρα από τον εαυτό της.
Έχει την χάρη μιας ενδιάθετης συστολής
και μιας περίσσειας τιμής και αγάπης.
Και με την έννοια αυτή συνιστά ένα δια-φέρον.
Γιατί δεν είναι πέρας, δεν είναι σκοπός του όντος.
Ο έρωτας χρησιμοποιεί την τρυφερότητα ως στάδιο μεταβατικό
προς την ολοκλήρωσή του.
Συχνά όμως κατορθώνει να την συντηρεί ως φωταύγεια,
με την αβρότητα μιας θωπείας, με την λεπτότητα ενός βλέμματος
που δεν αίρουν, μόνο ενθαρρύνουν την ερωτική
απαίτηση.
Αλλά η τρυφερότητα η αυτόνομη δεν απαιτεί.
Προσφέρεται διακριτικά με τρόπους ασύγκριτης αρχοντιάς,
με κάποια υπαρξιακή αριστοκρατικότητα
που ακόμη την κάποτε σωματική ψαύση την μεταμορφώνει
σε τελετουργικό ποίημα λεπτότητας, μετάληψη ψυχής
που δηλώνεται με το ευγενέστερο που διαθέτει,
με την υπερούσια γλώσσα της τρυφερότητας...»
2φΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου