- Παῦλος Εὐδοκίμωφ
[Από τήν "Ἑρμηνεία τῆς εἰκόνας τῶν Θεοφανείων"]
… Ἡ ἀνθρωπότης τοῦ
Χριστοῦ περνᾶ ἀπὸ τὸν ἐλεύθερο προσδιορισμό του.
Ὁ Ἰησοῦς ἀφιερώνεται συνειδητὰ στὴν ἐπίγεια ἀποστολή του, ὑποτάσσεται ὁλοκληρωτικὰ
στὴ θέληση τοῦ Πατρὸς καὶ ὁ Πατὴρ τοῦ ἀπαντᾶ ἀποστέλλοντας σ᾿ αὐτὸν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
Ὅλος, ὁ πυκνὸς καὶ συγκεντρωμένος συμβολισμὸς τῆς Βαπτίσεως ποὺ ἡ εἰκόνα τῆς ἑορτῆς
μᾶς δείχνει, κάνει νὰ κατανοήσουμε τὴν φοβερὴ ἔκταση αὐτῆς τῆς πράξεως.
Εἶναι
πιὰ ὁ θάνατος ἐπάνω στὸν Σταυρό· ὁ Χριστὸς λέγοντας στὸν ἅγιο Ἰωάννη: «οὕτω γὰρ
πρέπον ἐστὶν ἡμῖν πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην» (Ματθ. 3, 15) προλαβαίνει τὸν
τελευταῖο λόγο ποὺ θὰ ἀντηχήσει στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ: «Πάτερ, γενηθήτω τὸ
θέλημά σου…».
Ἡ λειτουργικὴ ἀνταπόκριση τῶν ἑορτῶν τὸ ὑπογραμμίζει ῥητά: ἔτσι οἱ ψαλμωδίες τῆς ἀκολουθίας τῆς 3ης Ἰανουαρίου παρουσιάζουν μιὰ ἐκπληκτικὴ ἀναλογία μὲ ἐκεῖνες τῆς Μεγάλης Τετάρτης, ἡ ἀκολουθία τῆς 4ης Ἰανουαρίου μὲ ἐκείνη τῆς Μεγάλης Πέμπτης καὶ ἡ ἀκολουθία τῆς 5ης Ἰανουαρίου μὲ ἐκείνη τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς καὶ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βαπτιστὴς ἔχει χρισθεῖ μὲ μιὰ ὑπηρεσία μαρτυρίας: εἶναι ὁ
μάρτυρας τῆς ὑποταγῆς τοῦ Χριστοῦ, τῆς τελευταίας κένωσεώς του.
Ἀλλὰ στὸν Ἰωάννη Βαπτιστὴ σὰν Ἀρχέτυπο, σὰν ἀντιπρόσωπο τοῦ ἀνθρωπίνου γένους,
εἶναι ὅλη ἡ Ἀνθρωπότης ποὺ εἶναι ὁ μάρτυρας τῆς θείας Ἀγάπης.
nektar –
[2fA]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου